Budzę się powitaniem słońca. Nagradzam poranek pysznie zdrowym śniadaniem. Podglądam w lustrze zapisany rysami wokół oczu uśmiech z przeszłości i do miłych wspomnień uśmiecham się ponownie. Usta maluję odcieniem "to będzie dobry dzień" i biegnę do życia. Tradycja ciepłych słów i obowiązków obdarzonych sympatią to mój czas zebrany w siedem dni tygodnia.
Mam wciąż więcej wyrozumiałości dla pędzących zegarów i kart kalendarza. Oswajam się z prawami rządzącymi światem i nieładem królestw mojego potomstwa. Przyjaźnię się z kwiatami, które wkładam do wazonu i błękitem nieba. Na tarasie świętuję DZIEŃ SŁONECZNY. Daję i dostaję radość życia.
Ten blog to namiastka twórczych marzeń, a być może pamiątka po autorce...
Komentarz - "Ale nuda!" - jeśli słyszę to bagatelizuję.
Zdefiniowałam swoje SZCZĘŚCIE i jestem szczęśliwa.
Moje dolce vita kwitnie od wiosny do jesieni... życia.
