Zatańczysz ze mną? Sylwestrowy bal.

Kto dziś wybiera się na sylwestrowy bal?
"Do tanga trzeba dwojga". A zatem takie pary dziś tańczyć będą... Tęsknota za minionymi latami zatańczy z obawą o jutro. Wspomnienia z marzeniami. Troska z nadzieją, a spojrzenie na pustą część szklanki z obrazem jej pełnej połowy. Staruszek Rok ustępuje miejsca Nowemu o nieznanym obliczu. Nie wiemy, co ze sobą przyniesie, czym nas zaskoczy... Ta niepewność budzi w nas obawę. Czy będzie dobrze? Lęk przed tym, co nieznane towarzyszy nam przez całe życie. Dlatego, gdy do drzwi puka Nowy Rok częściej jesteśmy zamyśleni, milczący, zafrasowani.  Oczywiście na balu u Sylwestra królują radość, zabawa i pląsy. I tak ma być! Bawmy się, a o północy pewnie stańmy na progu, bo choć świat się zmienia to przecież cyklicznie każdemu pokoleniu los przynosi radość i smutek, śmiech i łzy. Deja vu świata i życia. Niejednokrotnie na usta cisną się słowa: "Ale to już było, znikło gdzieś za nami, choć w papierach lat przybyło to naprawdę wciąż jesteśmy tacy sami. Za oknami kolejny świt i w sypialni dzieci oddechy, one lecą drogą do gwiazd przez niebieski ocean nieba, ale przecież za jakiś czas będą mogły same zaśpiewać - ale to już było i nie wróci więcej i choć tyle się zdarzyło to do przodu wciąż wyrywa głupie serce".
Głupie? - Nie! Taka jego rola. Porywać do tańca stojący w kącie rozum. Ich duet obojgu wyjdzie na dobre.
Szalonemu - szczyptę powagi, spokojnemu - odrobinę szaleństwa! Niech tańczą przeciwieństwa, które się przyciągają, przenikają i uzupełniają.
Szampańskiej zabawy i Szczęśliwego Nowego Roku!

Magia Bożego Narodzenia.

Czy karmicie się miłością? Czy częstujecie swoich gości szczęściem? Czy delektujecie się zwolnionym czasem? Wierzę, że tak! Za klimat świąt odpowiedzialni jesteśmy my, nie śnieg! To my piszemy scenariusz tych dni. I my ten czas reżyserujemy. Nie zawsze i nie wszystkie marzenia o świętach się spełniają. Tak jest i w moim przypadku. Nie jestem już jednak małą dziewczynką, która kaprysi i obraża się (na los), więc zmieniam nieco kadr szczęścia i święta choć nie tak gromadne, jak o tym marzyłam to jednak szlachetne i piękne.
W tym roku przygotowując kolejne wigilijne potrawy, stworzyłam takie menu 12 dań. Nazwałam je:

"Poezja smaków czyli wigilijna kolacja przygotowana przez Pragnienie Miłości i Apetyt na Życie."
1. Teoria względności.
2. "Dom. Moja Przystań".
3. Odwaga milczenia.
4. Gruba ryba.
5. Zaplatani.
6. Lekcja pokory.
7. Pogoda ducha.
8. Zapach miłości.
9. Ulotne chwile.
10. W korcu maku.
11. Zanim miniemy, nie jest za późno.
12. Czarne? Białe?

I tak kolacja składała się z potraw i moich rozważań o życiu.
Teoria względności.
Jakie są najważniejsze świąteczne życzenia? - Byśmy zdrowi i w komplecie byli, jak najdłużej... Żeby nikogo nie ubywało...Żebyśmy byli tu znów za rok!
Nie jesteśmy niezastąpieni. Karty historii niekoniecznie wspomną o naszym istnieniu, ale przy wigilijnym stole nie ma znaczenia wielki świat. To osoba zasiadająca obok do wyjątkowej wieczerzy jest najważniejsza, a bliskość serc życzących przy opłatku - wyjątkowa i nieprzeceniona.
"Dom. Moja przystań".
Dom - miejsce, w którym czekają gorący posiłek i gorące serca domowników. Miejsce otuchy, ukojenia, sanktuarium miłości. Dom ciepłych myśli ogrzewa nawet w najchłodniejsze życiowe dni.
Odwaga milczenia.
Niejednokrotnie w życiu warto poczekać, przemilczeć...Cicho przechować w szkatułce pamięci. "Kto czeka, ten się doczeka". Wielu rani, odchodzi... Zostają przyjaciele. Z przyjaźni rodzi się miłość, z miłości - przyjaźń. "Prócz Ciebie nic..."
Gruba ryba.
Naprawdę warto marzyć, "wspinać się po drabinie myśli". Chwytaj dzień! Życie nie ma dubli, ważna każda chwila, ważna ta jedyna życiowa rola! "Nie ma rzeczy niemożliwych, są tylko trudne do wykonania". Nie bać się, chwytać wiatr w żagle i lśnić własnym światłem.
Zaplątani.
W pnącze emocji uwikłani, jak dzikie wino, które pnie się do słońca, poszukujemy dobrych rozwiązań. Z otwartymi ramionami witamy dojrzałość, która przybywa z każdym Nowym Rokiem. Filozofowie własnego bytu docieramy do istoty rzeczy - do Dobra i Zła.
Lekcja pokory.
Bywa, że doświadczenia życiowe są lekcją pokory. Cierpliwość niezbędna przy lepieniu pierogów i w życiu. Przybliża odległe cele, pozwala pewnie kroczyć po zakrętach przeciwności losu. Myśleć o sobie pozytywnie, nie niszcząc innych.
Pogoda ducha.
Na deszcz za oknem najlepsza słoneczna pogoda ducha. Nie trudno myśleć o niebieskich migdałach, gdy podjada się migdałowe ciasteczka... Podobnie dusza nakarmiona nadzieją, pozwala widzieć tęczę. Nadzieja, nie głupich lecz sukcesu jest matką. Wizualizacja szczęśliwego zakończenia pisana piórem nadziei ziści się pomyślnością, bo po wielkiej ulewie nierzadko wschodzi słońce.
Zapach miłości.
Cynamonem, wanilią i goździkami pachnie miłość. Psychofizyczna, bezwarunkowa, bezgraniczna. Zmienia kąt patrzenia na rzeczywistość - często szarą maluje ją na żółto i na niebiesko... i na różowo...
Ulotne chwile.
Wielkie oczekiwanie, a później błysk zegara i... Ważne wydarzenia odchodzą w zapomnienie. Czas zabiera ze sobą urocze chwile. Wydaje się,że to co najlepsze, być może już za nami... Nostalgia, wspomnienia rysują piękne ilustracje przeszłości... Zatrzymuj się, ale nie stój! Kto stoi, ten się cofa! "Ważne są dni, których nie znamy".
W korcu maku.
Trudną jest sztuką obcowanie z drugim człowiekiem. Zmrożone gniewem, zazdrością serca ludzkie ogrzać można dobrem, które powraca. Arcydziełem jest życie wśród osób dobranych, jak w korcu maku.
Zanim miniemy, nie jest za późno.
Dopóki żyjemy, nie jest za późno. Na magię słów - "przepraszam", "wybaczam". Zniewolona złością, sfrustrowana dusza nie może być szczęśliwa... Nigdy nie jest za późno na wolność...
Czarne? Białe?
Jasne reguły życiowej gry są, jak "pieszczota myśli". Białe lub czarne decyzje wyznaczają szlak, którym podążamy. Oby partia życiowych szachów trwała, jak najdłużej...

Według mnie mają rację Ci, którzy chcą, by święta miały i wymiar duchowy.  Teraz wiem także, że zaglądanie w głąb swego umysłu jest ciekawym doświadczeniem. Podróżując do własnej filozofii życia uczymy się siebie... A to pozwoli odkrywać karty życia przed innymi... Gdy na co dzień patrzą na nas wierne oczy małego człowieka, wiedza o wartościach okazuje się bardzo cenna.
Cieszmy się, że zegar i my zwolniliśmy... Niech trwa magia Bożego Narodzenia!

Świąteczna nostalgia.

Moją niepoprawnie optymistyczną duszę w grudniu, tuż przed Bożym Narodzeniem ogarnia nostalgia. Wspominam makowce mojej babci i cofam się myślami do świąt sprzed lat.
Idealizuję, jak pewnie każdy, smaki dzieciństwa, ale to wynik dziwnego według mnie związku pamięci i emocji. Mózg, choć zaliczyłam zajęcia z anatomii i fizjologii, jest dla mnie nadal tajemnicą. O wielu zdarzeniach nie pamiętam, choć nie mam jeszcze lat czterdziestu, a inne tkwią, jak obrazy przed oczami, niezależnie od upływającego czasu.
I tak, choćby te makowce - niedoskonałe lecz wyjątkowe!
Dlatego teraz to ja emocjonalnie zaangażowana, piekę ciasteczka. Dom pachnie migdałami, cynamonem, a w grudniu dodatkowo goździkami.
Dla mnie to zapach miłości.

Miłość - poetka noblistka dnia powszedniego. Pocałunek na dzień dobry, przytulenie na rozstaju dróg, myśli tęskniące po rozstaniu i uśmiech na powitanie. To wszystko to miłość!

Najszlachetniejsze jej oblicze to miłość rodzicielska. Przyglądam się dzieciom i podziwiam ich nieskazitelność. Nieoszlifowane kamienie ze szlachetnymi uczuciami, bezpośrednie i autentyczne. Nieokiełznane szlifem tego, co zrobi z nich podobające się ogółowi diamenty. Dziecko to cud stworzony z psychofizycznej miłości, migracji hormonów, genów i enzymów. Największy prezent od życia. Dziecko to osoba, która bezgranicznie nam ufa i za którą jesteśmy odpowiedzialni w wymiarze codziennego bezpieczeństwa, ale i wychowania.
Wychowanie to wyznaczanie granic. Pochłonięci misją wychowawczą, pamiętajmy jednak, że pancerz utkany z naszych zakazów i uwag może uwierać. Zniewolona dusza (umysł) nie może być szczęśliwa! A przecież istotą życia ma być efektowne wykorzystanie danego nam czasu. W życiu nie ma dubli, każdy dzień, choć rutynowy jest jedyny. Chwytaj dzień! Nie wiesz przecież, tak jak i ja nie wiem, ile kart kalendarzy dane nam będzie przerzucić. Niejednokrotnie wystarczy zmienić kąt widzenia, by rzeczywistości nadać barwy szczęścia. Spacer przez park, rozmowy o niebieskich migdałach, zapach cynamonu... Wszystko to powinno wyzwalać endorfiny i napawać szczęściem od stóp do głów. Szczęście to dokonany przez mózg wybór faktów, obrazów i ocen do zapamiętania. Pamięć i emocje - niezwykły związek decydujący o szczęściu i jakości życia.
Bądźmy szczęśliwi! Bliskość ważnych dla nas osób to nieprzeceniona wartość. Mija wszystko... Cieszmy się zanim i my miniemy!
Tego życzę sobie i Wam, już dziś i nie tylko na Święta!
A jeśli nie macie jeszcze prezentów dla bliskich (lub nawet je macie)... Polecam kolejny tomik życiowej poezji autorstwa Miłości!