Moje urodziny w dzieciństwie miały zapach konwalii... Dziś - nadal tak jest! Przeszłość zamyka się w folderach zdjęć. Ważne, by w każdym momencie życia, mieć wokół siebie osoby, które słuchają i znają upodobania i pragnienia. Wówczas kwiaty i zioła mają piękny zapach bliskości.
Kolejno przychodzące urodziny to podsumowania oraz pytania o sens, jakość i przyszłość.
"Lepiej być nie może!- "Czemu nie chcę słuchać tego dziś?" W odpowiedzi rozciągam tęczową perspektywę. Zakochana w miłości używam jej nawet do pieczenia chleba. Inaczej nie potrafię! Uśmiecham się do ludzi, dostrzegam ich zakłopotanie, nie zrażam się, próbuję ponownie. Lubię mówić "Dzień dobry!" - z prostych pozdrowień, czerpię niezwykłą radość. Sukcesem jest dla mnie trofeum cierpliwości, której uczę się każdego dnia. Uwielbiam być szczęśliwą! Dla siebie, dla bliskich... Tak po prostu, w swoim stylu. Pozytywna energia przypływa zewsząd. Z słupka rtęci, który podskoczył wyżej, z odgłosu ptaków o świcie, z czerwonych paznokci pomalowanych w wolnej chwili, z uśmiechu dzieci, pocałunku męża. Niepokorna optymistka z bagażem smutków zamkniętych w minionych rozdziałach. Uczę się siebie, uczę się ludzi... Bywa, że fakultet z ludzkości budzi dekadencki nastrój. Co wtedy? Zakładam szpilki, które wyzwalają wyprostowaną postawę i zmierzam do delikatesów po wanilię, czekoladę i cynamon. I zaraz w domu rytm życiu nadaje piekarnik, pachnie radością i szczęściem domowego ogniska.
Jestem nieznośna! To prawda! Nie znoszę kultu smutku. Powtarzam, że zawsze są dwie drogi. A życie składa się z wyborów. Zamknięta w mózgu dusza, musi tych wyborów dokonać.
Cała ja! A może nie? Pewnie jeszcze dużo zakrętów w labiryncie myśli o sobie i życiu. Niejedno jeszcze odkryję! Mam nadzieję na wielką przygodę! Długowieczność? - Niekoniecznie! Piękne życie? - Mam na nie apetyt!
 |
| Urodzinowy autoportret - co rok można podarować sobie i bliskim piękniejszy wizerunek! |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz